Tijd voor een bericht

Alweer een tijdje niet geblogt. Waar zou dat nu aan liggen? Het mooie weer, weinig onderwerpen om te bespreken? Nee, dat is het niet... gewoon andere zaken die tijd vragen. Onder andere de organisatie van de Kunstroute Buren B!zonder. Deze zal dit jaar zaterdag 31 mei en zondag 1 juni plaatsvinden en de gegevens moesten verzameld worden voor de folder en de website.  Het is vrijwilligerswerk, maar stiekem ben ik er heel wat uurtjes zoet mee. Natuurlijk doe ik dit omdat ik het heel leuk vind en het met de kunst te maken heeft. Als ik dan ook nog leuke deelnemers kan 'regelen' is dat de kers op de taart. Zo hebben we dit jaar maar liefst 42 kunstenaars die meedoen, dat geeft dan weer energie. 

Daarnaast ben ik ook nog naar school geweest en heb ik kunstbeschouwing gehad. Al met al lekker bezig. De kaarten via Postcrossing komen ook nog steeds binnen en zo nu en dan stuur ik er ook een paar uit. Dan wordt er nog geëxperimenteerd met eten en het gewone werk, tja vandaar dus dat ik niet echt aan bloggen ben toegekomen. Maar vandaag weer 'ns een berichtje. Wil ook de etuitjes laten zien die ik op bestelling heb gemaakt. Daar zit nog een verhaaltje aan vast, dat kleine rose etuitje, daarvan had ik er twee gemaakt en nu is er eentje zoek... heb me rot gezocht maar hij is verdwenen. Ik snap niet waar het is gebleven, straks nog eens de papierbak omkeren, misschien tussen de kranten naar buiten, ik weet het niet. In ieder geval moet er dus nog zo'n mini-etuitje bijkomen als ik het niet terugvind.

Twee weken geleden ben ik ook nog bij de tandarts geweest met Bastiaan, hij had een kies die getrokken moest worden, want de nieuwe kies zat er al tegenaan te drukken en hij had er een gaatje in... Je raad het al, een drama. Maar liefst anderhalf uur heb ik met 'm bij de tandarts gezeten, de verdoving zat er al in... dus het meest vervelende deel zat er al op, maar hij wilde de kies niet laten trekken. Op een gegeven moment stonden er 3 tandartsen rond de stoel, maar hij bleef bij z'n besluit. Dus onverrichte zaken weer naar huis, de daaropvolgende afspraak heb ik toch maar z'n papa mee de spreekkamer ingestuurd en binnen 10 minuten stonden ze alweer buiten, met een getrokken kies!!! Tja, en nu gaat ie fluitend naar de tandarts. Zo zie je maar weer, alles heeft tijd nodig, zo voorkom je een trauma bij de tandarts.

Ja en dan is eindelijk de kamer geschilderd. Het voelt als een heel nieuw huis, temeer daar de muur die de keuken van de woonkamer scheid nu niet meer oranje, maar blauwgroen is. Direct een andere sfeer en ik ben er reuze blij mee. Om de boel een beetje aan te kleden direct nieuwe kussens op de bank gemaakt en andere schilderijen opgehangen. Genieten dus!