dag 142 Carpe diem

Vanmiddag bij een man op bezoek geweest die een hersentumor heeft. Deze tumor kan niet worden genezen. Je zit daar, wetende dat hij binnen afzienbare tijd doodgaat. Echt, ik vind kanker zo'n rotziekte! Hij had een goede dag en er was nog familie op visite. We hebben een tijdje zitten te praten, in mei wordt hij wederom opa en ja dat wil hij nog meemaken. Vakanties en andere evenementen die gepland staan... Niemand weet het hoelang nog.                                                                                 

Op weg naar huis realiseerde ik me dat het zo belangrijk is in het nu te leven, want je weet niet wat er op je pad komt. 

Vandaar mijn klavertje 4!