Bevrijdingsdag

Vrijheid, een bijzonder goed! 

Gisteravond zag ik een documentaire over een mevrouw die als klein meisje ondergedoken heeft gezeten bij een Nederlands gezin en na de oorlog naar haar familie in Amerika werd gebracht. Gaandeweg het verhaal werd het steeds triester. In het begin van het verhaal kwam de man aan het woord die heel graag wilde weten hoe het met het meisje ging die vroeger bij hem in huis had gewoond. Hijzelf was nog een dreumes in die tijd en het was een emotioneel weerzien. Het gekke was dat zij zich niets kon herinneren van die tijd. De enige herinnering die ze had, was dat ze zat opgesloten op de WC. Ook als ze naar foto's van zichzelf keek constateerde ze dat ze geen blij kind zag. Maar goed, om de man die haar gezocht had terwille te zijn kwam ze naar Nederland. De plek waar ze gewoond had werd bezocht, maar er kwam niets terug. Uiteindelijk stemde ze erin toe dat de ouders van de man achteraf nog werden geëerd voor het in huis nemen van haar. Het was een vreemde gebeurtenis. Toen ze weer thuis was heeft ze toch nog verder onderzoek gedaan en toen bleek er nog heel veel terug te vinden te zijn over haar verleden. Er kwam bewijs naar boven dat ze helemaal niet liefdevol in dat gezin was opgenomen, maar als een lastig kind werd beticht en vaak voor straf op de WC werd opgesloten. Ongelooflijk! Voor haar viel er veel op z'n plaats. Dat ze altijd een soort minderwaardigheidscomplex had gehad en het gevoel dat ze niet geliefd was. Echt een triest verhaal en daarmee wordt maar weer eens duidelijk dat de jaren van 0-5 zo belangrijk voor de rest van je leven kunnen zijn. Ook al maak je ze niet bewust mee, je wordt wel gevormd in die tijd. 

Om terug te komen op de vrijheid, wij mogen ons gelukkig prijzen in vrijheid te leven. Met deze herdenking besef je eens te meer dat het niet vanzelfsprekend is. Ik vind het belangrijk dat we hier  bij stilstaan.